Auteurs Mona Awad en Paul Tremblay hebben een rechtszaak aangespannen tegen OpenAI, de maker van de ChatGPT.
Mona Awad, auteur van 13 Ways of Looking at a Fat Girl, en Paul Tremblay, auteur van The Cabin at the End of the World, beweren dat het AI-platform hun auteursrechten heeft geschonden door het model zonder toestemming op hun werk te trainen.
ChatGPT is getraind op openbaar beschikbare gegevens van het internet. Toch werden volgens Awad en Tremblay hun auteursrechtelijk beschermde romans illegaal gebruikt om ChatGPT te trainen, een vermoeden dat werd gewekt door het vermogen van de chatbot om "zeer nauwkeurige samenvattingen" van hun boeken te genereren, zoals staat in de documenten van de rechtszaak.
De auteurs beweren dat toen ze ChatGPT vroegen om samenvattingen van hun romans te geven, de AI informatie teruggaf die niet duidelijk openbaar beschikbaar. ChatGPT zou kunnen leren van samenvattingen op sites als Wikipedia, maar deze bieden niet voldoende details om de diepgang van de samenvatting van de AI te rechtvaardigen. De eisers exposities leveren om dit aan te tonen.
Dit is de eerste in zijn soort tegen OpenAI met betrekking tot auteursrechtenkwesties, zegt Andres Guadamuz, een lezer in intellectueel eigendomsrecht aan de Universiteit van Sussex.
Dit gezegd hebbende, is het de volgende in een lange reeks rechtszaken die tegen OpenAI zijn aangespannen, al zijn de meeste smaadzaken.
Bovendien zijn er verschillende auteursrechtzaken geweest op het gebied van het genereren van afbeeldingen, waaronder Getty Images, dat een zaak aanspande tegen Getty Images. rechtszaak tegen Stability AI voor het gebruik van zijn afbeeldingen zonder compensatie.
AI-gebruik van "schaduwbibliotheken
Saveri en Butterick beweren dat OpenAI "steeds geheimzinniger" is geworden over zijn trainingsgegevens, wat waarschijnlijk een terechte opmerking is. In de vroege ontwikkelingsstadia van ChatGPT onthulde OpenAI dat het een grote "op internet gebaseerde boekencorpora" gebruikte voor training, genaamd "Books2".
Gezien de geschatte 294.000 titels in de dataset vermoeden de advocaten dat OpenAI de boeken heeft betrokken uit "schaduwbibliotheken" zoals Library Genesis (LibGen) en Z-Library. Zogenaamde schaduwbibliotheken zijn digitale opslagplaatsen voor boeken en academische papers.
Hoewel ze in de eerste plaats bedoeld zijn voor academisch gebruik, bevatten de meeste illegaal gekopieerde boeken.
Er is weinig consensus over de verschillende juridische aspecten van schaduwbibliotheken - ze zijn onderdeel geworden van het internetmeubilair.
De klacht zegt"Deze flagrant illegale schaduwbibliotheken zijn al lange tijd interessant voor de AI-opleidingsgemeenschap."
In een verslag van de GuardianLilian Edwards, hoogleraar recht, innovatie en samenleving aan de Newcastle University, vermoedt dat deze specifieke zaak zou kunnen afhangen van de vraag of rechtbanken het gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal voor AI-training beschouwen als 'eerlijk gebruik'. Definities van eerlijk gebruik lopen internationaal uiteen, wat het probleem nog ingewikkelder maakt.
De kans op succes? Waarschijnlijk klein, maar de juridische druk op AI-bedrijven neemt toe.
Aankomende AI-regelgeving, zoals de EU AI-wetzijn klaar om transparantierichtlijnen op te leggen die ontwikkelaars verplichten om hun trainingsgegevens te publiceren.
